Ludmiła Maria Marjańska, z domu Mężnick– polska poetka, prozaik i tłumaczka literatury angielskiej.
Jej rodzina pochodziła z Austro-Węgier. Pradziadek poetki przeniósł się do Częstochowy i tam do połowy XIX wieku prowadził chór i zespół muzyczny na Jasnej Górze. W Częstochowie ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego. 1945 wyszła za mąż za Janusza Marjańskiego. 1961 ukończyła filologię angielską na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała jako poetka w 1953 (w miesięczniku Twórczość), a jako tłumaczka tomem "Wierszy szkockich" R. Burnsa 1956 r.
W latach 1957–1979 redagowała audycje poetyckie w Polskim Radiu (od 1966 w Programie III Polskiego Radia).
1993–1996 była prezesem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich; należała także do Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich oraz PEN Clubu, wcześniej (1959-1983) do Związku Literatów Polskich.
Wysoko cenione są jej tłumaczenia Emily Dickinson, Walta Whitmana, Williama Butlera Yeatsa, Richarda Wilbura i Marianne Moore.
Laureatka Nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia (1981), odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” oraz Medalem im. Anny Kamieńskiej.
Zmarła po krótkiej i ciężkiej chorobie w szpitalu przy ul. Wołoskiej w Warszawie.