Bruno Jasieński, właściwie Wiktor Zysman- polski poeta, współtwórca polskiego futuryzmu.
Tworzył w języku polskim, rosyjskim i francuskim. Autor tomików wierszy But w butonierce i Ziemia na lewo, dramatu Bal manekinów, poematu Słowo o Jakubie Szeli, powieści Palę Paryż. Wraz z Anatolem Sternem jest autorem manifestu futuryzmu polskiego Nuż w bżuhu. Jednodńuwka futurystuw.
We wczesnych wierszach z tomiku But w butonierce widać wyraźne wpływy twórczości Igora Siewierianina.
Wśród utworów poetyckich Jasieńskiego znaleźć można zarówno eksperymenty formalne (neologizmy, rozbijanie słowa i zdania), jak i wiersze ściśle podporządkowane klasycznym regułom wersyfikacji - na przykład fragment Pieśń o głodzie został napisany heksametrem.
Twórczość Jasieńskiego w ZSRR przybrała socrealistyczny charakter. W dziele sławiącym budowę Kanału Białomorsko-Bałtyckiego był współautorem rozdziału zatytułowanego Dobić wroga klasowego. Socrealistyczna powieść Człowiek zmienia skórę przez wiele lat była lekturą w szkołach tadżyckiej SRR.
- Bajka o kelnerze
- Cafe
- Deszcz
- Do futurystów
- Echo o żeromskim
- Finish
- Intermezzo
- Ipecacuana
- Jak introdukcja
- Lili nudzi się
- Marsylianka
- Matki i dzieci
- Miasto
- Mięso kobiet
- Miłość na aucie
- Morga
- Morze
- Na rzece
- Oświadczyny poety
- Panienki w lesie
- Perche
- Pocałunki
- Podróżniczki
- Prolog do Footballu wszystkich świętych
- Prolog do Wesela Stanisława Wyspiańskiego
- Prozowierszem
- Przejechali
- Spacer
- Słowo o Jakubie Szeli
- Tango jesienne
- Trupy z kawiorem
- Wiosenno
- Wiosna
- Zakładnicy
- żona księżyca