Bogdan Czaykowski– polski poeta, krytyk literacki, tłumacz, profesor emeritus Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej, był kierownikiem Katedry Slawistyki i Programu Studiów Europejskich na tej uczelni.
Bogdan Czaykowski dzieciństwo spędził na Wołyniu i Polesiu. W 1938 rozpoczął naukę w szkole w Brześciu nad Bugiem. W 1940 wywieziony był wraz z rodzicami w głąb Związku Sowieckiego. Przebywał w kołchozach w Kujbyszewie, Samarkandzie, obozach dla uchodźców w Aszchabadzie i Meszhedzie.
W roku 1942 przedostał się wraz z matką do Iranu. Okres od grudnia 1942 do 1946 spędził w Indiach, w polskim sierocińcu w Balachadi, gdzie skończył szkołę powszechną. Brał tu udział w licznych imprezach artystycznych, między innymi śpiewał polskie piosenki na przyjęciach u maharadży Dżamnagaru Jam Saheba Digvijayasinhaji i występował w głównej roli w inscenizacji Kordiana. Zanotował tu także swoje pierwsze wiersze. Po przeprowadzce do obozu w Valivade koło Kolhapuru uczęszczał do polskiego gimnazjum. Zaczął tu tłumaczyć na język polski Gitajali – Pieśni ofiarne Rabindranatha Tagore, za które ten indyjski poeta w 1912 dostał Nagrodę Nobla. W marcu 1948 roku wypłynął statkiem z Bombaju do Anglii.
Tu kontynuował rozpoczętą w Indiach edukację. Uczęszczał do Liceum i Gimnazjum Polskiego im. M.Kopernika w Bottisham; zdał polską i angielską maturę w 1950. Następnie studiował historię nowożytną w University College w Dublinie, w Irlandii, a od 1955 – polonistykę w London School of Slavonic and East European Studies. Dyplom magistra uzyskał w 1959 roku na podstawie pracy o polskich manifestach poetyckich 1887-1930.
Od 1955 roku aktywnie uczestniczył w życiu literackim polskich studentów na emigracji. Redagował „Życie Akademickie”, w latach 1956-1958 należał do redakcji „Merkuriusza Polskiego”, a w 1959 do redakcji „Kontynentów – Nowego Merkuriusza”. Od stycznia 1959 roku do połowy 1962 był redaktorem naczelnym „Kontynentów”. Działał też w Zarządzie Głównym Zrzeszenia Studentów i Absolwentów Polskich na Uchodźstwie.
W 1962 Czaykowski przeniósł się do Kanady, gdzie podjął pracę jako wykładowca literatury polskiej i historii Polski na University of British Columbia w Vancouver, B.C., pozostając tam aż do przejścia na emeryturę w roku 1997. Od 1974 był kierownikiem katedry slawistyki.
Drukował w czołowych pismach literackich na emigracji i w kraju. Doskonale dwujęzyczny, oprócz prac własnych publikował również liczne przekłady z języka angielskiego. Tłumaczył też poezję polską na język angielski. Był laureatem wielu nagród literackich, m.in. Nagrody Młodych Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (1960), Nagrody Fundacji im.Kościelskich (1964) i Poetyckiej Nagrody im. K.Wierzyńskiego (1969).