Tadeusz Breza – polski pisarz.
Pochodził z rodziny ziemiańskiej, był siostrzeńcem M. Jehanne-Wielopolskiej. Maturę zdał w poznańskim Marcinku w 1926 gdzie przebywał u krewnych. Tam rozpoczął studia prawnicze. Zainteresowania filozoficzno-teologiczne skłoniły go do wstąpienia do zakonu benedyktynów w Belgii (Lophen pod Brugią). Przez półtora roku przechodził nowicjat, lecz został wydalony. Po powrocie do kraju rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim (słuchał W. Tatarkiewicza, T. Kotarbińskiego), które ukończył w Londynie. Był bratem architekta Achillesa Brezy.
W Anglii przebywał w latach 1929-1932 w służbie dyplomatycznej (sekretarz prasowy i attaché ambasady polskiej). Dzięki tej pracy podróżował po Europie. W latach 1933-1937 pracował w prasie w Warszawie (Kurier Poranny). W latach 1937-1939 kierował „Młodym Teatrem” założonym przez T. Boya-Żeleńskiego.
W czasie okupacji był uczestnikiem ruchu oporu w stolicy. Po wojnie najpierw w Krakowie, później w Warszawie, współpracował z prasą literacką (1946-1948 pismo Odrodzenie dział teatralny). W latach 1955-1964 był radcą kulturalnym ambasad polskich w Rzymie (do roku 1959), a następnie w Paryżu.
W 1955 odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy.