Dante Alighieri– wybitny poeta włoski, protoplasta humanizmu, żyjący w średniowieczu. Także filozof, polityk i kodyfikator języka włoskiego.
Urodził się we Florencji w rodzinie z niższej warstwy arystokracji. Nazwisko Alighieri pochodzi od gockiego Aldiger, które nosiła jego babka z Ferrary[1]. Ród Dantego należał do partii gwelfów; on sam przystał do frakcji białych. Rozpoczął studia retoryki, gramatyki, filozofii, literatury oraz teologii, później studiował wnikliwie filozofię i teologię. Był członkiem ruchu poetyckiego Dolce stil nuovo. Znał i przyjaźnił się z wieloma jego członkami, między innymi Guido Cavalcantim. Około roku 1285 ożenił się z Gemmą di Manetto Donati, która urodziła mu troje (a być może czworo) dzieci. Wcześniej przeżył nieszczęśliwą miłość. Wybranką jego była Beatrycze Portinari, która to przeprowadza go w Boskiej komedii przez Niebo. W latach 1295 – 1300 zaangażował się politycznie, co zostało uwieńczone powołaniem go na urząd priora w roku 1300.
Obywatel Florencji. Musiał ją opuścić, ponieważ frakcja polityczna białych w partii gwelfów przegrała walkę z frakcją czarnych. W efekcie tego został oskarżony, skazany na grzywnę i dwa lata wygnania. Dante nie zapłacił grzywny, w efekcie czego został skazany na śmierć. Przez resztę życia błąkał się po różnych dworach Włoch, nigdy nie powróciwszy do swojej ojczyzny. Zmarł w Rawennie.