Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais – francuski dramaturg i pisarz. Jeden z inspiratorów rewolucji francuskiej. De Beaumarchais przybrał od nazwy folwarku pierwszej żony.
Był jednym z synów zegarmistrza, jednak mimo pewnych dokonań w tej dziedzinie (skonstruował miniaturowy zegarek w pierścionku) nie chciał wykonywać zawodu ojca. Zaczął pisać sztuki i zajmować się – według legend – iluzją i złodziejstwem. Po niefortunnej bójce trafił do więzienia, udało mu się uciec spod szafotu. Był członkiem tajnego wywiadu Ludwika XV i inspiratorem pomocy dla powstańców w koloniach brytyjskich w Ameryce. Ponadto uczył córki królewskie oraz pisał sztuki.
Najsłynniejsze jego dzieła to Cyrulik sewilski (wystawiony w 1775) oraz Wesele Figara (wystawione w 1784), nazwane przez Napoleona "rewolucją w czynie", a przez Marię Antoninę "okropną sztuką". Obie komedie stały się tematami librett wielu słynnych kompozytorów, m.in. Mozarta – Wesele Figara (1786) i Rossiniego – Cyrulik sewilski (1816). Wesele Figara wywołało niespotykaną dotąd rewolucję w literaturze. Opowiada bowiem o starciu sługi-plebejusza z panem hrabią, co więcej – sługa właśnie okazuje się tu bardziej przebiegły i zaradny. Wywraca więc Beaumarchais cały ustrój społeczny ówczesnej Europy, pośrednio inspirując przy tym lud do wielkiej rewolucji francuskiej. Historia ujęta w dwóch sztukach znalazła kontynuację w późniejszej Występnej matce (wystawionej w 1792), generalnie uważanej za utwór znacznie słabszy od swoich poprzedników.
Tytuł Cyrulika... w języku francuskim (Le Barbier de Séville) mógł powstać jako parodia hiszpańskiego tytułu sztuki Tirsa de Moliny (El burlador de Sevilla y convidado de piedra, tłum. na język polski jako Zwodziciel z Sewilli i kamienny gość).
Pochowany został na Cmentarzu Père-Lachaise.