Zenon Przesmycki pseud. Miriam, Jan Żagiel– polski poeta, tłumacz, krytyk literacki i artystyczny okresu Młodej Polski, przedstawiciel parnasizmu.
Gimnazjum ukończył ze złotym medalem, następnie studiował we Włoszech, Czechach, Francji, Anglii. W latach 1887-1888 redaktor "Życia" warszawskiego; pismo to miało wpływ na rozwój modernizmu w Polsce. W Warszawie Przesmycki ukończył studia prawnicze. W latach 1889-1900 przebywał w Paryżu i Wiedniu, po powrocie na ziemie polskie był w Krakowie ponownie redaktorem "Życia", tym razem krakowskiego. 1901-1907 redagował pismo literackie "Chimera". W dwudziestoleciu międzywojennym był krótko ministrem kultury i sztuki (1919), a także prezesem Polskiego Towarzystwa Ochrony Prawa Autorskiego.
Członek Polskiej Akademii Literatury, tłumacz poezji, popularyzator Norwida. Uważał sztukę za środek uszlachetniania ludzkości.
Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Paprzyca.
Od 1905 roku był żonaty z Anielą Hoene; dzieci nie miał.
Autor m.in. zbioru poezji Z czary młodości (1893), a także wierszy takich jak W twych cudnych oczach... oraz słynnego W co wierzyć? - będącego sztandarowym a zarazem dramatycznym przykładem polskiego dekadentyzmu. Zenon Przesmycki tłumaczył m.in. wiersze Rimbauda, Poego, Mallarmégo, dramaty Maeterlincka.